José van Zuijlen in beeld

Interview met José van Zuijlen

We bereiken via het knusse voortuintje, de voordeur, en bellen aan bij; “José van Zuijlen” wiens naam gegraveerd staat op een koperen plaatje. Ze is het oudste lid van de KUNSTBERG en één van de mede –oprichters. José woont en werkt al meer dan 40 jaar in Woudenberg.

De deur gaat open, en met een: “Hallo, kom binnen”, stappen we de hal in. 

Een geschilderd zelfportret naast de kapstok valt meteen in het oog. We zijn bij een schilderes. In de woonkamer hangt een serie  schilderijen met musici, verlopend in de kleuren van de regenboog. Een plavuizen vloer in de tinten geel, groen en bruin.

Als we rond de tafel een plekje zoeken met een kopje heerlijke koffie, kan het gesprek beginnen.

José volgde enige opleidingen. Om te beginnen als lerares in het kleuter- en later in het bijzonder onderwijs. Ook organiseert ze de eerste expositie met kunst van verstandelijk beperken in Nederland. Één werk wordt aangekocht door ‘Royal Galery’ London in 1965. Maar al gauw bleek haar hart toch te liggen in een heel andere richting en volgde ze een Beeldende Kunstopleiding aan de Rijks Academie te Amsterdam. Daar leerde ze werken in aquarel, olieverf, houtskool en pastel. Portret-en figuurtekenen. 

Ook maakte ze een uitstapje naar “Keramiek”. Uit die tijd stammen de Trulli’s, geboetseerd in zwartbakkende klei. De oorspronkelijke Trullo is opgebouwd met witte kalksteen, zonder gebruikmaking van cement. Ze komen voor in Italië, in de regio Apulië, en zijn honderden jaren oud. ”Ik heb ook een pottenbakkersoven gemaakt”, zegt José  trots, en neemt ons mee de achtertuin in. En ja, daar staat een keramische oven die gestookt kan worden met zaagsel. Ze heeft hem  gemaakt van restjes klei, die aan het eind van het les-seizoen bij elkaar gedaan werden. 

Het zonnetje schijnt, dit is een prachtige gelegenheid om José met zelfgemaakte oven en de Trulli’s op de foto te zetten. Al vertellend wordt ze enthousiast. 

Ze zit vol met ideeën en geeft af en toe een Workshop “Schilderen” bij KCW.  We vragen of ze idealen heeft. Dat heeft ze en ze doet ook mee aan de openingstentoonstelling van KCW met het thema ”Ontmoeting”, nee geen schilderij, want dat is niet de bedoeling. Het wordt een heel andere techniek, kom maar kijken als het zover is.

Angela van Iersel in beeld

My rock

Een paar jaar geleden kreeg  Angela een kaart met de afbeelding van Ulûru,

de beroemde oranje rots in Australië. De kleuren spraken haar zo aan dat ze besloot dit onderwerp op doek te gaan schilderen.

Angela vertelt over haar schilderij: “De kleuren op het doek waren goed, maar ik vond het in de uitstraling niet sterk genoeg. De rots heb ik toen met verf en zand verder geschilderd en zo is het schilderij verder uitgegroeid tot een geheel eigen werk met als titel: “My Rock”.

Angela schildert graag met olie- en acrylverf en mengt soms de verf met zand.

Het mengen van verf met zand is ontstaan in haar studietijd. Het zand geeft een bijzondere structuur aan de verf en door in dikte te variëren ontstaat er een diversiteit in gelaagdheid van het schilderij.

Een portret van Gusta Boodt

Beeldend kunstenaar Gusta  Boodt heeft zolang ze het zich kan herinneren getekend.
Thuis waren teken-en schildermaterialen ruimschoots voorhanden en de resultaten werden opgehangen. Haar gestreepte olifanten waren een opvallend fenomeen.


Als kind mocht ze met haar oudere broer mee naar de tekenlessen van Ton Kraanen. Op school viel haar tekentalent op. Ze ging naar de kweekschool omdat haar ouders vonden dat er geen droog brood te verdienen was in de kunst. Tijdens haar jaren voor de klas in het speciaal onderwijs zette ze haar tekentalent nuttig in door o.a. verhalen en de schoolkrant te illustreren. Het heeft lang geduurd voordat ze zomaar voor haar eigen plezier ging schilderen. 

Frans Hosman in beeld

Vandaag ga ik op bezoek bij beeldend kunstenaar Frans Hosman , tevens lid van de `KUNSTBERG`.

Bij binnenkomst wordt ik hartelijk welkom geheten door Frans en zijn echtgenote.

Hij wijst gelijk op een tekst op de deur die toegang geeft tot zijn Galerie “DE VERBEELDING”.

Maar eerst een kop koffie in de woonkamer, terwijl Frans vertelt over zijn werk en met trots zijn zelfgemaakte en ontworpen bijzettafeltjes laat zien.

Vroeger was hij Art-Director bij een groot bedrijf in geneesmiddelen en ontwierp hij , samen met een fotograaf, de covers voor een tijdschrift.  Fotografie met alles wat daarbij hoort heeft hem

altijd geboeid. Ook maakt hij GOM-drukken , een techniek die niet veel meer wordt toegepast.

Al zijn hele leven lang verzamelt Frans weggeworpen voorwerpen van uiteenlopende aard. Dopjes, raderen, wijzerplaten, veertjes, onderdelen van poppen. Aan het strand is hij vaak te vinden en jut hij naar hartenlust aangespoeld hout, halfvergaane popjes, vaak besmeurd met olie,schelpen, enz.
Dat geeft een doorleefd beeld. Met al die Objects trouvés  moest  Frans iets doen.